Elbette ki müslümanların kusurları çok.

Özellikle son iki yüz yıldır tembelleştiler, kabul ediyorum.

Büyük bir kesimi kısa yoldan yollarını bulmaya meraklı hâle geldi; çalışmadan, yeterince bedel ödemeden...

Öyle müslüman toplumlar var ki yalan söylemeyi adet edindiler. Küçük hesapların, geçici menfaatlerin adamları oldular, biliyorum.

Bırakın kadınların eğitimini, kendi eğitimlerine bile ehemmiyet vermiyorlar artık. Bunun da farkındayım.

Ama bütün noksanlıklarına rağmen müslümanlar hâlâ bazı güzel hasletlerini korumaktadırlar. Ve umarım bu hasletlerini bir gün tamamen kaybetmezler.

Bir kere Müslümanlar yeryüzünün en merhametli kesimidir. Onlara saldırılmadığı müddetçe kimseye birşey yapmazlar. Ne tarihte ne de şimdi hiç bir müslüman topluluğu durup dururken başka bir topluluğa hücum ederken göremezsiniz. Harpte bile yağmalamazlar. Katliam yapmazlar. Yakıp yıkmazlar. Kadınlara, çocuklara, yaşlılara ilişmezler.

Yaşatmak için ölmeyi tercih ederler.

Namuslarına düşkündürler. Sadece kendi namuslarına değil "müslim, gayrı müslim" fark etmez, herkesin namusunu kutsal bilirler.

Anaya ataya hürmetkârdırlar.

Başkalarının annesine ve babasına "anne ve baba" diye hitap eden birisini Batı'lı kültürlerde göremezsiniz.

Cömerttirler.

Düşmanı bile olsanız sizin aç kalmanıza gönülleri elvermez. Arap olsun, Hintli olsun, Türk olsun, "Batı" cömertlikte müslümanların eline su dökemez. Hatta bu konuda müslümanlarla müslüman olmayanları kıyaslamak bile hakkaniyete tecavüz olur. (S.nazif)