ŞEFÂAT VE AMELLERİN KARŞILIĞI Hakîm-i Tirmizî'nin Nevâdiru'l-Usûl kitabında Ebû Hüreyre'nin (r.a.) bildirdiği bir hadîs-i şerîf şöyledir: "Şefâatim ancak kıyâmette ümmetimden büyük günahlar işleyip tevbesiz âhirete gidenler içindir. Büyük günah işleyenler, cehennemde üst tabakada olurlar. Yüzleri kara gözleri gök olmaz. Bukağılar pranga ile bağlanmazlar. Şeytanlarla bağlanmazlar. Kamçı ile dövülmezler. Cehennemin aşağı katlarına atılmazlar. Bunlardan kimisi bir saat kalıp çıkar. Kimisi bir ay kalır çıkar. Kimisi bir yıl kalır çıkar. Hepsinden çok kalan dünya yaratıldığından kıyamet kopuncaya kadar geçen müddet kadar kalır ve çıkar." İmâm Müslim Ebû saîd Hudrî'den (r.a.) bildirdiğine göre hadîs- i şerîfte: "Cehennemde olanlar ölmezler. Bir faydalı hayat ile de hayat bulmazlar. Amma mü'minlerin âsîlerinden bir sınıfa günahları sebebiyle ateş isâbet eder. Allâhü Teâlâ onlara ölüm verir. Onlar ateşte kömür gibi olunca Allâhü Teâlâ şefâata izin verir, bölük bölük getirilip cennet ırmaklarına sokulur. Sonra cennette bulunanlara, bunların üzerine su dökünüz" sesi gelir. Bir anda sel üzerinde köpük hâsıl olur gibi vücudlarında taze et ve deri hâsıl olur" buyuruldu. Ehl-i sünnetin icmâ'i şöyledir: "Mü'minlerin âsîlerinden bir tâifeye şefâat olmayıp, cehennemin üst tabakasında günahlardan temizlenmek için kalacaktır." En son çıkan Yedi bin sene sonra çıkar da denildi. Zerre kadar imânla giden elbette çıkacak ve cennete girecektir." Yedi bin yıldan cehennemde kalan âsî yoktur. Zerre kadar îmân demek, imânın icmâlî olması veya hiç sâlih amel işlemeyen kimsenin imânı demektir. Meselâ bir kimse islâmı kabul eylese ve hiçbir iyi amel yapmadan ölse, onun îmânı, amel-i sâlih işleyen diğer kimselerin imânı yanında gûyâ zerre kadar kalır. (Hayat Rehberi) Hadîs-i Şerîf: "Îmanlarınızı yenileyiniz (tâzeleyiniz), "Lâ ilâhe illallâh" sözünü çoğaltınız." (Müsned-i Ahmed bin Hanbel)