DİNİMİZDE SOHBETİN EHEMMİYETİ Dinimizde sohbetin ehemmiyeti pek büyüktür. Sohbet, rûhun gıdâsıdır. Din, sohbet ve nasihatle kaimdir. Nitekim, “Bir Müslümanın evinde, günde bir defa dinden imandan bahsedilmezse o eve zulmet yağar.” buyurulmuştur. Bu husûsta, evde çocuklarımızla beş dakika bile meşgul olmadan; onlara peygamberlerini, dînî vazifelerini öğretmeden; cemiyette İslâm’ın yaşanmadığını, İslâm’ın ahlâkî, itikâdî ve ictimâî prensiplerinin tatbik edilmediğini söylemeye kalkışmak hakkımız değildir. Çünkü şikâyetçi olduğumuz cemiyet, bizlerden ve bizim çocuklarımızdan teşekkül etmektedir. Öyle ise bugünün Müslümanına düşen ilk vazife, kendi âilesinden başlayarak cemiyetin kurtuluşu için çalışmasıdır. Bir Müslümanın evinde ilk yapacağı sohbet ise, Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) üzerine olmalıdır. Çünkü Kur’ân ahlâkı ondadır. Dinin en ince teferruâtı ile tatbikatı, o yüce Peygamberin hayatında birer pırlanta misali parlamaktadır. Ey analar, babalar ve evlatlar! Bütün güzellik ve olgunlukları üzerinde toplayan o insân-ı kâmile yaklaşın. Allâhü Teâlâ onu, güzel ahlâkı tamamlamak için göndermiştir. Evlerinizi, onun sohbetleri ile süsleyiniz. Bu takdirde, üzerinize rahmet iner, melekler, üzerinize nur saçarlar. Ashâb-ı Kirâm’ın, Peygamber Efendimize sevgileri, ona itaat ve bağlılıkları, bizler için büyük bir örnek olmalıdır. Bütün Ashâb-ı Kirâm’ın Resûlullah (s.a.v.) Efendimize, münferiden veya topluca yaptıkları o bîatler çok dikkat çeker. Zira Ashâb-ı Kirâm, Resûlullâh’a gelerek ellerine sarılıp, bağlılık beyânında bulunup söz vermişler, ahd ü peymân etmişler (antlaşmışlar); bunun sonunda harpler olmuş, darpler olmuş, çok zor ve sıkıntılı anlar olmuş, fakat ona öyle büyük bir sevgi ve imanla bağlanmışlar ki, ahidlerinden aslâ dönmemişlerdir. Allâhü Teâlâ, cümlemizi Fahr-i Kâinât sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizin şefaatine mazhar eylesin. Âmîn. (Muhtasar İslâm Târihi, Siyer-i Nebi, Fazilet Neşriyat) Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular: “Allâhü Teâlâ’nın evlerinden bir evde toplanıp Allâhü Teâlâ’nın kitabını okuyan ve aralarında onu mütâlaa ve müzâkere eden her bir topluluk üzerine elbette sekînet iner, Allâhü Teâlâ’nın rahmetine bürünürler, melekler de etraflarını kuşatır ve Allâhü Teâlâ, onları kendi nezdindekilere anar.” (Sahîh-i Müslim)