ÖMER’LE ALAY EDİLMEZ İmâm-ı A’zam (rh.) hazretlerinin torunu İsmail, dedesine ait hâtıralarını anlatırke, şöyle enteresan bir vak’ayı bizlere haber verir: “Bir komşumuz vardı. Edepsiz ve Rafızî olan bu komşumuzun iki de katırı vardı. Bu komşumuz, sırf hakaret olsun diye katırından birinin adını Ömer, diğerinin adını da Ebû Bekir koymuştu. Onların yanına varınca, ‘Ömer şöyle dur, Ebû Bekir böyle dur’ gibilerden konuşur, sıkışınca da te’villi sözlerle kendini kurtarırdı. Biz buna üzüldükçe, dedem: ‘Siz bu herife dokunmayın, âkıbetini kendi hazırlıyor’ der, hem kendi teskin olur, hem de bizi teselli ederdi. Biz sabır ve tahammülle beklerken, bir sabah erkenden bir haber geldi: “Rafızî komşumuzu, katırı teperek öldürmüş!..” Dedem dedi ki: - Gidip bakın, onu Ömer Öldürmüştür!.. Gittik, baktık, cidden Ömer ismini verdiği katını təpmişti Râfızî’yi. Dedem dedi ki: - Ömer’le alay edilmez, onun mukabelesi peşin ve sert olur...” (26 Aralık 1996 Fazilet Takvimi Arka sayfa yazısı.)