.... EBU BEKİR ŞİBLÎ KUDDİSE SIRRAHU HAZRETLERİNİ (247/861 V. 334/946) VEFATINDAN SONRA RÜYADA GÖRDÜLER. - RABBİN SANA NE MUAMELE ETTİ” DEDİLER. O DA ŞÖYLE CEVAP VERDİ: - ALLAH TEÂLA BANA SORDU: ‘EY EBÂ BEKİR, SENİ NİÇİN BAĞIŞLADIĞIMI BİLİYOR MUSUN?” BEN DE: - SÂLİH AMELİMDEN DOLAYI” DEDİM. ALLAH (C.C): - HAYIR” DEDİ. - İBADETİMDEKİ İHLÂSTAN” DEDİM. - HAYIR” DEDİ. HACCIM, ORUCUM, NAMAZIMDAN DOLAYI” DEDİM. - HAYIR” DEDİ. BUNUN ÜZERİNE BEN: - ÖYLE İSE NEDİR YÂ RABBİ?”DEDİM. ALLAH (C.C.) BUYURDU Kİ: - HATIRLA, BİR GÜN BAĞDAT IN CADDELERİNDE YÜRÜRKEN ŞİDDETLİ SOĞUKTAN BÜZÜLMÜŞ, BİR KENARA ÇEKİLMİŞ VE SOĞUĞUN DEHŞETİNDEN ZAYIF DÜŞEN KÜÇÜK BİR KEDİ BULDUN. ONA ACIDIĞIN İÇİN ALIP ÜZERİNDEKİ ABANIN ALTINA SOKTUN.” BEN DE; - EVET YA RABBÎ, ÖYLE YAPTIM” DEDİM. ALLAH (C.C.) BUYURDU Kİ: - İŞTE SEN O KEDİYE MERHAMET ETTİĞİN İÇİN BEN DE SANA RAHMETİMLE MUAMELE ETTİM.”